Ik wilde n.a.v. discussies over Bas van Wijk/Blacklivesmatter een kort bericht op mijn persoonlijke Facebookprofiel plaatsen. Maar het werd nogal lang. Eigenlijk gewoon een blog. Dus hier heb je ‘m:
Erg, erger, ergst
Als jij met je blote voeten op een legoblokje gaat staan, doet dat dan minder pijn, omdat je weet dat er mensen zijn die hun voet moeten laten amputeren? Wanneer jouw hond na twaalf mooie jaren geleefd te hebben, sterft, heb je dan minder verdriet, omdat je weet dat er mensen zijn die hun pasgeboren baby moeten begraven? Baal je minder hard als jij je gloednieuwe auto total loss rijdt, puur omdat je weet dat er mensen zijn die überhaupt geen geld hebben voor een auto?
Kunnen we elkaar alsjeblieft misschien wat meer ondersteunen en helpen zoeken naar oplossingen, als het leven weer pijnlijk onaangenaam en oneerlijk is? Als we wat minder bezig zijn met het vergelijken en het veroordelen van elkaar, vinden we dan misschien niet juist de energie die ons écht verder helpt?
Zodat het mogelijk is om een arm heen te slaan om een vriend wiens restaurant in de problemen zit vanwege corona, maar tegelijkertijd begrip te hebben voor Gerard Joling, die baalt omdat hij zijn concerten in de Ziggo Dome af moet zeggen. Dat het mogelijk is om geschokt te zijn na het zien van de beelden van de explosie in Beiroet en tegelijkertijd ook geschokt te zijn door YouTuber Nikkie de Jager, die in haar luxe villa te maken kreeg met een gewapende overval. Het mogelijk is om op de Dam te hebben gestaan tijdens een #blacklivesmatterdemonstratie en daarnaast ook diep geschokt te zijn door de dood van Bas van Wijk.
We maken ons vaak zo druk om het gebrek aan geld, het gebrek aan likes of het gebrek aan wc-papier. Ik denk dat we ons druk moeten maken over ons gebrek aan empathie.
Liefs,
Anne
P.S.
Hierover discussiëren mag, maar hou het respectvol. Ik heb mijn zegje gedaan en hou me komende dagen wellicht buiten het gesprek omdat ik vanwege ‘overprikkeling’ mijn social media tijdelijk verwijder. Want ook al vind ik het belangrijk om mijn bijdrage te leveren aan een mooiere wereld, ik vind het daarnaast ook belangrijk om mezelf de zorgeloze vakantie te geven waar ik naar uitkeek, zodat ik weer kan opladen.
Het een sluit het ander niet uit.
Ik zat ooit op een forum waar ze hiervoor de uitdrukking ‘mijn cavia is doder dan de jouwe’ gebruikten. Leed kun je niet vergelijken, en dat moet je ook helemaal niet willen. Mooi stuk, Anne!
Goed gezegd. Er moet meer empathie zijn. En nu in de coronatijd nog meer! Men wordt steeds egoistischer, helaas. Succes met je goede blog.
Ik weet niet zeker of men steeds egoïstischer wordt, er gebeuren ook hele mooie dingen… Maar van de uitspraken van sommige mensen schrik ik wel enorm en het verbaasd me dat het soms een soort wedstrijd lijkt. Dankjewel voor je berichtje, Johanna!