Deze blog is onderdeel van ‘De Crisis van 2019‘. Lees alsjeblieft deze blog eerst voor meer informatie.
Mijn laatste persoonlijke blog was op 21 juli. Inmiddels zijn we bijna 3 weken en een aantal inzichten verder. Waarvan ik er een paar met jullie wil delen. Eentje vandaag, de rest volgt nog. Komt-ie:
Het Manneninzicht
In week 1/3 gebeurde er wat in de categorie ‘mannen’. Ik ga daar geen details over geven, ik ben niet van plan de nieuwe Carrie Bradshaw te worden, maar het deed me goed. Door de gebeurtenissen realiseerde ik me dat ik mag doen wat ik wil. Mijn lijf, mijn keuzes. Als ik iets niet wil doe ik het niet. En als ik iets wel wil doe ik het wel.
Ok, toch een tipje van de sluier. Ik zoende. En terwijl ik me de dag daarna afvroeg of ik me had laten gebruiken, realiseerde ik me ‘als hij mij had gebruikt, had ik hem andersom toch net zo goed gebruikt?!’
Hoewel we zo bezig zijn met gendergelijkheid heerst nog altijd het idee dat mannen vrouwen zouden gebruiken. Het is achterhaald. Als twee mensen doen wat ze willen doen, wordt er helemaal niemand gebruikt. Dan is het een kwestie van vraag en aanbod. En dan is er eigenlijk gewoon helemaal geen probleem.
Nog een inzicht wat ermee te maken heeft
Dit is een terugkerend inzicht, maar ik wil ’em toch noemen aangezien dit iets is waar ik ook nu nog mee kan worstelen.
“Zorg eerst dat al je verdriet van de een is verwerkt, voor je iets met een ander doet!” zegt het ene tijdschrift. “Ah joh, je bent nog jong, neem het ervan!” zeggen vriendinnen. “Wacht tot het huwelijk!”, zegt de bijbel. (Die ik overigens niet gelezen heb. Maar ik denk wel regelmatig aan God en het Universum en hoe dat nou allemaal zit en hoe mijn scorebord eruit zou zien als ik aan de hemelpoort sta.)
Wat je ook doet, er zal altijd iemand iets te zeuren hebben. Je bent te saai, te wild, te keurig, te losbanding, te voorzichtig, kortom: als het gaat over liefde, relaties en intieme activiteiten zullen mensen altijd een mening over je hebben. Uiteindelijk kan je maar beter doen waarvan je zelf denkt dat het goed is, zodat je jezelf in ieder geval niet te kort doet.
Dat was ’em voor vandaag!
Liefs,
Anne
P.S. Omdat er misschien toch ex-studenten of opgroeiende leerlingen meegluren voel ik toch de behoefte om te zeggen: als je iets wil doen en gaat doen, doe het veilig. Durf je ergens niet met je ouders over te praten, zoek dan iemand anders waar je je bij vertrouwd voelt. (Ik verdien echt een prijs voor mijn pedagogische correctheid al zeg ik het zelf.)
