Wat je niet ziet… achter de schermen in de muziek – en theaterwereld

Het schrijven van deze blog staat al zó lang op mijn lijstje en vandaag vind ik de tijd eindelijk rijp om ‘m te schrijven. Om jullie de dingen te vertellen die jullie misschien nog niet weten. De dingen waar je niet bij stilstaat als je naar een talentenshow kijkt. De verhalen die artiesten niet op social media delen.

Inmiddels werk ik dik 10 jaar in de muziekwereld. Laten we eerlijk wezen, ik ben geen BN’er (gelukkig niet, ook niet van plan het te worden) en heb dus nog maar beperkt te maken gehad met deze ‘harde wereld’. Toch is er genoeg waarvan ik geschrokken ben, wat me heeft verrast of me compleet in de war heeft gemaakt.

Daar wil ik over vertellen, want ik weet dat mensen zich verkijken op ‘het gras aan de overkant’. Het gras waarop ik me bevind. En geloof me, je ziet meestal maar een deel van het gras.

Disclaimer

In deze blog zeg ik vage dingen zoals: ‘ik heb gehoord dat’, ‘zangeres X.’, ‘een collega’ en ‘men’. Dit is omdat ik vaak in het midden wil laten of iets mijn eigen ervaring is of die van een ander. Ik wil niemand in de problemen brengen. Eigenlijk ben ik een soort klokkenluider. Dat voelt best heldhaftig. En eng. Want ik wil mezelf ook niet in de problemen brengen. Oké. Komt-ie.

1. Soms word je als publiek voor de gek gehouden

‘Ik heb gehoord dat’ Dotan niet de enige is die de boel voor de gek houdt. Zo zouden er boekingsbureaus zijn die enthousiaste reviews plaatsen bij de acts die ze zelf aanbieden. Zo van:

“Goochelaar Hocus was echt een aanwinst voor het verjaardagsfeestje van onze zoon. Zijn vrienden gingen compleet uit hun dak door zijn truc met de dromedaris. Daarnaast was meneer Hocus ook erg prettig in de omgang. We zouden hem zeker weer boeken.”

En dat terwijl het betreffende optreden nooit heeft plaatsgevonden.

Ook ken ik ‘een collega’ die in paniek raakte toen ze de website van haar band bekeek. “Waarom heb je niet gezegd dat we deze maand 3 optredens hebben?”, vroeg ze de bandleider. Hij haalde zijn schouders op: “Die gaan niet door, maar ik heb ze laten staan, dat staat goed op de site”.

2. Je ziet maar een deel

Niet alles wat je online ziet is waar. Althans, niet de complete waarheid. Toen ik ooit – met een beetje jaloezie in mijn stem – tegen iemand zei dat het vast enorm goed ging met de carrière van zangeres X en ze zoveel leuke optreedfoto’s online had staan, bleek dat het anders zat.

Zangeres X kon helemaal niet rondkomen van de muziek en werkte een flink aantal uur per week in een kledingwinkel. Daar deelde ze alleen geen foto’s van.

3. Het gaat niet alleen om talent

‘Ik heb gehoord dat’ een ‘collega’ zich aanmeldde voor een talentenjacht op tv, waarbij de focus puur op de vocale prestaties zou liggen. Het verrassende was dat deze collega zich moest inschrijven met een filmpje. Nog verrassender was dat-ie, voordat hij auditie voor de ‘blinde jury’ kon doen, eerst nog twee voorrondes moest doorstaan. Waarbij er gewoon naar hem werd gekeken.*

Over tv gesproken, we gaan even naar de reclame:

Minstens zo interessant is dat bij het aanmelden een vraag beantwoord moest worden die neerkwam op:

“Wat is het meest heftige wat je ooit mee hebt gemaakt?”

Je vraagt je vast af wat dat met iemands vocale kwaliteiten te maken heeft. Niet zo veel. Maar geef toe, als jij moet kiezen tussen het volgende:

Persoon A: zingt prima en kijkt na afloop vol goede moed naar de jury.

Persoon B: zingt wel ok en barst na het zingen in tranen uit omdat een jurylid hem erop wijst dat dit vast heel heftig was, gezien zijn verleden in de gevangenis en zijn drugsverslaafde moeder en gehandicapte vader.

Wie vind je dan interessanter? Bij wie blijf je langer naar de tv kijken, en dus ook naar de reclames waar de producenten hun geld aan verdienen?

Dat bedoel ik.

*Deze informatie wordt bevestigd door bijvoorbeeld dit filmpje. (Wel goed dat er zo’n eerlijk filmpje is overigens!)

4. Niet alles gaat door (dit is het minst sensationele stuk, maar het mag niet ontbreken)

Een deel van de optredens waar ‘men’ voor gevraagd wordt gaat niet door. Daar merk je als publiek niks van. (Wat zou het verhelderend zijn als bands voortaan ook zouden plaatsen: “Super balen, het bedrijf X wilde toch liever een dj want dat was goedkoper dan onze twaalfkoppige band.”)

Zo ‘heb ik gehoord’ dat het best wel eens voorkomt dat een opdrachtgever binnen een paar uur moet weten of een act beschikbaar is, vervolgens een optie plaatst en dan een paar weken later toch weer annuleert. Of dat ‘men’ een hele middag kwijt is met het regelen van een lastminute optreden de dag daarna, maar het uiteindelijk toch niet doorgaat omdat de bruidegom ineens besluit dat het toch niet helemaal zijn genre is, en hij ‘wel gewoon een cd aanzet’.

Om eerlijk te zijn, hier heb ik ervaring mee. En ik vind dit soort dingen echt mega-klote.. [expand title=”Klik hier als je zin hebt in een voorbeeld:”]

Voor vrijdag 21 december 2018 ging het als volgt:

• Opdrachtgever 1 plaatst een optie via een boekingsbureau, maar deze wordt nog niet definitief bevestigd.
• Opdrachtgever 2 plaatst een optie voor de avond die te combineren is met het optreden van opdrachtgever 1.
• Ik wijs de vage aanvraag voor een workshop af, in verband met de 2 opties die al staan.
• Opdrachtgever 3 plaatst een optie, maar wil niet de gangbare 48 uur wachten voor we onze beschikbaarheid kunnen bevestigen i.v.m opties van opdrachtgever 1 en 2, en zoekt een andere act.
• Opdrachtgever 2. wil zijn evenement ineens een uur eerder beginnen. Dat redden we niet want een van de zangeressen die ‘s avonds invalt heeft waarschijnlijk een auditie, en kan er niet eerder zijn. Deze optie vervalt.
• Het boekingsbureau kan opdrachtgever 1 niet meer bereiken. We kunnen er dus van uitgaan dat deze optie vervalt.

Uren bezig geweest met regelen: veel te veel.

Aantal opdrachten voor 21 december: geen.

Dingen die ik heb kunnen kopen van mijn verlanglijstje voor kattenvrouwtjes met het geld dat ik verdiende op 21 december: geen [/expand]

5. Het is gewoon werk

Een voorbeeld: bij een optreden van een band was afgesproken dat de muzikanten tot uiterlijk 00.30 zouden spelen. Omdat het pas later op de avond drukker werd, besloot de leadzangeres spontaan dat ze de laatste set zouden verschuiven en tot 01.30 zouden spelen. De bandleden waren goed pissig: ze wilden niet ‘overwerken’, ze wilden gewoon enigszins op tijd naar huis zodat ze een dag later nog wat energie zouden hebben voor hun gezin.

Nog een mooie: toen ik ooit in het Vondelpark met wat theatermensen de verjaardag van een theatervriend vierde, stond er ineens iemand zuchtend en kreunend op.

“Pff, ik moet gaan. Ik moet werken.”

Ik wist dat ze ook zong en vroeg haar grappend: “Je gaat me toch niet vertellen dat je nu ergens een hoofdrol moet spelen hè?!” Ze was stil. Ja, ze moest inderdaad weg om in een bekende productie een hoofdrol te gaan spelen. Ze had waar ik als kind van droomde, waar ze waarschijnlijk zelf ook als kind van droomde. Maar ze had geen zin. Ze had liever gewoon nog lekker even in het park gelegen en bijgekletst met oude bekenden.

Deel 2?

Zo. Hier hou ik het even bij. Ik heb eigenlijk nog wat meer, dus als jullie zitten te wachten op een deel 2 hoor ik het graag. (Wil je een eventueel deel 2 niet missen, volg me dan via de socialmediakanalen in de menubalk of schrijf je in voor de nieuwsbrief.)

Enne, collega-muzikanten-en-theatermensen, vul gerust aan. Onder mijn blog kan je anoniem een reactie plaatsen. Ik kan je e-mailadres dan wel zien, maar zweer uiteraard plechtig dat ik daar zorgvuldig mee zal omgaan.

Liefs,

Anne

P.S. Misschien viel het je al op: in deze blog zitten geen taalfouten! Dat komt doordat ik Tim van Dun, leraar Nederlands, van tevoren heb gevraagd om feedback. Dankzij hem werd ik me bewust van:

• 8 leestekenfouten, zoals het weglaten van de komma voor het woord ‘en’
• 7 aan-elkaar-fouten, zoals ‘ervan uitgaan’, maar dat vind ik nog moeilijk
• 12 overige fouten, zoals ‘collage’ in plaats van ‘collega’
• 0 spelfouten (supertrots op mezelf)
• 0 grammaticale fouten (nog trotser op mezelf)

Dankjewel Tim!